زندگی بر لبان من مهر خاموشی زد و اکنون تنها انگشتانم توان چکاندن آخرین لکه های احساس را بر حجم سفید کاغذ دارند...
زندگی بر لبان من مهر خاموشی زد و اکنون تنها انگشتانم توان چکاندن آخرین لکه های احساس را بر حجم سفید کاغذ دارند...
من و آسمانم ٬
هر دو زنده ایم!
زنده به امید زندگی...
عادله
24 فروردین 1385 ساعت 12:30 ق.ظ